7 Eigenschappen van zelfontplooide mensen

(Mijn vrije interpretatie van het originele Engelse artikel).

  1. Realistisch
    Realistisch georiënteerd, Z-mensen hebben een efficiënte perceptie van de realiteit. Ze staan open voor argumentatie, zijn instaat om de waarheid te zien en voelen zich niet snel bedreigd.
  2. Acceptatie
    Ze accepteren zich zelf, anderen en het groter geheel. Ze vermaken zichzelf zonder spijt of spijtbetuiging, ze hebben geen overbodige beperkingen. Met andere woorden; ze hebben zelfvertrouwen.
  3. Spontaniteit, eenvoud en natuurlijk
    Spontaan naar anderen toe over gedachten en impulsen. Ze worden niet gehinderd door gedachten als; wat zou moeten, wat zullen ze wel niet denken. Z-mensen staan ergens voor en zijn daarnaast gemotiveerd om continue te groeien.
  4. Probleem centraal
    Ze vestigen de aandacht op problemen buiten zichzelf. Ze hebben een missie in het leven die veel energie vereist omdat het hun levensdoel is. Omdat ze een concreet doel hebben is er minder ruimte voor twijfel en angst. Ze zijn resultaat gericht en goed in het maken van keuzes.
  5. Instaat om afstand te nemen van anderen
    Alleen maar niet eenzaam, behoud van waardigheid door het afbakenen van grenzen. Ze voelen zich verantwoordelijk voor hun eigen gedrag en dat zorgt voor meer grip op hun handelen. Ze hebben daardoor betere relaties met anderen.
  6. Zelfstandig; onafhankelijk
    Z-mensen vertrouwen op hun zelfvertrouwen, assertiviteit en hun levensmissie. Dit zorgt voor meer plezier, meer succes, meer geluk, meer rust en meer balans.
  7. Verfrissend in waarderen
    Omdat ze hun hart volgen, hervinden ze zichzelf in het laten blijken van hun waardering voor het geen ze hebben en mensen in hun omgeving. Ze plukken de dag!

*(Maslow, Abraham. 1970 [1954]). “Motivation and Personality”. New York: Harper (p80-122).

Visie

Van nature hebben wij allemaal de drive om het beste uit ons zelf te willen halen. Bij de een is dit zichtbaar aanwezig en bij de ander zul je even moeten graven. Vanaf een jaar of 25, wanneer de meeste mensen ‘de 4 basis behoeften’ van Maslow vervuld hebben: 1. Primaire biologische behoefte, 2. bestaanszekerheid 3. sociale behoefte en 4. erkenning; wordt de vraag naar zelfontwikkeling steeds groter. Er ontstaat een behoefte naar het ontdekken van talenten en potenties. Voor veel mensen is dit het moment dat zij zich voor het eerst realiseren: ‘Ik zoek een coach’!

  • Een coach om mijn onzekerheid om te zetten in meer zelfvertrouwen.
  • Een coach om mij op een professionele manier te begeleiden naar meer voldoening uit mijn werk en prive leven.
  • Een coach die mij helpt om meer plezier, meer daadkracht en meer energie te krijgen.

“Mijn visie is dat je jezelf succesvol verder kunt ontwikkelen en dat je je volledige potentie kunt benutten, op het moment dat jij weet wat jou drijft om er voor de volle 100% voor te gaan.” Om er achter te komen wat jouw drijfveer is kun je jezelf de volgende vragen stellen:

  • Wat motiveert mij om het beste uit mezelf te halen?
  • Heb ik alle mogelijkheden en kansen al benut?
  • Wat zorgt er voor dat ik ergens deel van wilt uitmaken?

Het artikel 7 Eigenschappen vertelt je meer over de voordelen van mensen die zichzelf blijven ontwikkelen.

Managing the shock of re-entry

For many global nomads, re-entry shock upon returning home from a foreign assignment is much more significant than their adjustment to the new culture. But a repatriation trainer can ease the transition.

Dorothy said it all: “There’s no place like home”.

Coming home is all about the familiar, the comfortable and the secure. Corporate expatriates, much like Dorothy, go to their own ‘Oz’, a strange, perhaps exotic place with different rules, routines and language.

According to Global Relocation Trends’ 2005 survey conducted by GMAC, 81 percent of companies provide pre-departure cross cultural training for their expatriates and 20 percent of these companies make it mandatory.

So, it is most likely the expat and family were at least minimally primed to modify their expectations, adapt to a different life-style and recognise culture shock during their stay in the new country.

Re-entry shock
But what is the protocol upon their return? Are expats prepared to experience an adjustment which sometimes lasts twice as long as their adjustment to the new culture?

Expats and experts both say no.

For many of these global, nomads re-entry shock is much more significant than their adjustment to the new culture. They were expecting to be ill at ease in a foreign country, but not at all prepared to feel like a foreigner when they return home.

As Robin Pascoe, author of Homeward Bound says: “Re-entry shock is when you feel like you are wearing contact lenses in the wrong eyes. Everything looks almost right”.

An international experience brings about great professional and personal changes. Old norms and values are viewed from a fresh perspective and the expat and family see things in a new light, something like Dorothy going from black and white to Technicolor.

The pace of life in the foreign country might have been slower, allowing for more intimacy in the family. The world opened up and former concerns took on a less significant role.

Friends are not familiar with nor are they interested in hearing about the fascinating places and events the expats might have experienced.

The employee, who most likely had an autonomous, prestigious position on foreign assignment, now returns as someone who has no defined role and most critically, no place to use his new-found knowledge of the foreign enterprise.

There is confusion, doubt and a sense of grief for the loss of the expatriate life.

Repatriation trainers
A substantial investment is made for an expat assignment by both the employee and by the corporation (usually 2-3 times the employee’s annual salary for just the first year abroad; the total bill for an average overseas stay of three years can top USD 1 million per expatriate family).

Repatriation Orientation Programmes are critical for companies who want to recoup this investment.

These programmes, fairly new to the world of corporate training, emphasise the importance of planning for the return of the expat well before the actual arrival.

These programmess can address the following:

  • Importance of corporate mentor
  • Proper use of home visits
  • Spouse’s ability to ease back into a former profession
  • Setting realistic goals for the near and distant future
  • Identifying and integrating newly acquired competencies in both the workplace and the neighborhood.

Repatriation trainers implement these programmes a few months before the expat and family begin to pack and set off for home.

Preparing the expats for the inevitable change that they will face and assisting them with their new, personal, cultural profile helps them land a little softer when that twister sets them down.

Corporate benefits
Not only does the expat gain from these programmes, but the corporation benefits too.

GMAC’s survey says that 43 percent of expats leave the company within 3 years of returning home.

Some of the reasons cited involve minimal opportunity to utilise expat experience and poor recognition during and after the assignment.

In repatriation orientation — with the co-operation of the company — there is time to formulate an action plan which helps enhance the employee’s productivity by easing the challenges of this major transition.

At the same time, this success then sets an example for upcoming expats which illustrates that a trip over the rainbow is worth the effort and sacrifice.

Reverse culture shock: What, when, and how to cope

Heading home isn’t always an easy return. Many who repatriate feel different, confused and utterly out of touch. This article sheds light on reverse culture shock, what to expect and how to cope with its effects.

Managing the shock of re-entry

Just like expatriation, repatriating has its psychological phases that are unexpected and daunting. Most notably, encountering reverse culture shock when returning home is a surprising situation that’s overlooked by both expats returning and their businesses calling to come home.

Reverse culture shock has a number of stages; imagine this to be a U-shape curve. At first, you may be excited to return home — seeing friends and family members, wearing the rest of your wardrobe, and eating at your favourite restaurants. 

This initial euphoria eventualy wears off, and that’s when you find yourself feeling out of place in your own culture. This is the experience of reverse culture shock; it’s the bottom of the curve and often the roughest part. 

The good news is, although it may take time, you will begin a gradual adjustment back towards feeling comfortable with where and whom you are.

 How it happens 
“Reverse culture shock is experienced when returning to a place that one expects to be home but actually is no longer, is far more subtle, and therefore, more difficult to manage than outbound shock precisely because it is unexpected and unanticipated,” says Dean Foster, founder and president of DFA Intercultural Global Solutions, a firm that provides intercultural training and coaching worldwide.

Foster explains that expats learn over their time in a host country “…to behave and think like the locals, to greater or lesser degrees, while on international assignment.”

“By the time most traditional international assignments come to an end several years may have passed, providing the international assignee a significant amount of time to learn new patterns of behavior and thought necessary to fit into their host country.”

Foster points out that expats returning home are “shocked into the realisation that they have in fact changed substantially, usually when they encounter their home culture upon repatriating. Both they and their home culture have changed, and this is often the first time that expats have had the opportunity to experience any of these changes.”

What it is

As strange as it sounds, expats become less and less familiar with their home stomping grounds. Returning brings a blanket of fog on perception, like an audience member walking around in a setting that’s familiar but still unreal.

Robin Pascoe, author of Homeward Bound, writes:
“Re-entry shock is when you feel like you are wearing contact lenses in the wrong eyes. Everything looks almost right.”

Simply put, being an expat is such a lengthy and deep international experience it brings about great professional and personal changes. Old norms and values are viewed from a fresh perspective, and the expat and family see things in a new light; something like Dorothy going from black and white to Technicolor.

In addition, expats can begin to feel frustrated or confused when their close friends and family are anything but curious and intrigued about their experience. After all, the expat was gone to a foreign land for years, with sights, sounds and smells exotic and new.

Expats returning home can expect their top re-entry challenges being:

  • Boredom
  • No one wants to listen
  • You can’t explain
  • Reverse homesickness
  • Relationships have changed
  • People see “wrong” changes
  • People misunderstand you
  • Feelings of alienation
  • Inability to apply new knowledge and skills
  • Loss/compartmentalisation of experience

(according to Dr. Bruce La Brack from the School of International Studies at University of the Pacific)

How to cope

Share your experience with others
Although you might feel like no one wants to listen, there will be close ones who will support you with open ears and honest interest.

Start a blog, contact friends you made as an expat, write articles — find new ways to incorporate your urge to share stories with an audience who will listen intently.

Maintain your style and stay international
Things might be different, people (including yourself) might have changed, but this doesn’t mean a repat should give up character and interest learned from abroad just to fit in. Maintain your lifestyle, from the food you ate abroad to the nature of your evolving personality.

“Remember that being flexible and expecting the unexpected helped you get through the difficult times abroad. The same attitude can help you back home,” says the Office of International Studies at Northeastern University.

“Reverse culture shock is a transition, and an important learning experience. Use this time to rebuild relationships, interests, and your new worldly self.”

Keeping an international perspective is a special skill not to take for granted or put away. Read international magazines and foreign newspapers, or access news from your host country via websites and forums.

Ask for training
From an occupational point of view, to help expats have a successful repatriation Foster recommends training courses not just for the employee but the entire family that is returning.

“It needs to involve the HR [human resources] department at least six months prior to the return, so that the company can ensure a position for the repats that value their new skills. Repatriation training helps the entire family adjust to the fact that they have all changed significantly while on international assignment,” says Foster.

“Training will assess and value those changes, and see the ways their home country has changed while they were abroad.”

In the end, the transition requires patience and even more of an open mind than before. Careful preparation will ease the bumps experienced on the ride home for the entire family. Brace yourself for the shock and enjoy the unique thrills of seeing your home from this different and, in a sense ‘far out’, perspective.

Audrey Sykes / Expatica
Some exerpts from this articls were taken from Expatica article Managing the shock of re-entry, Northeastern University’s Office of International Study Programs website, and Dean Foster’s Repatriation 101: Demystifying Reverse Culture Shock .

The Inner and Outer Game

FLIRTEN VOOR GEVORDERDEN

Flirten doe je ongemerkt, doe je vaak of juist niet. En flirten lijkt zo luchtig,
maar er komt een enorme berg psychologie en wetenschap bij kijken.
Want waarom vindt de één het moeilijk om alleen al oogcontact te maken,
laat staan te houden, terwijl de ander het zo moeiteloos oppakt. Gelukkig
zijn er anno 2011 workshops waar je de skills kunt leren. Tijd voor een
openhartige middag vol zelfreflectie en toepasbare tips.

In het jaar van Social Media, digidates en bergen Facebook vrienden wordt het contact van persoon tot persoon nog wel eens onderschat. Ik hoor vriendinnen vaak zeggen dat ze echt een enorm goed contact hebben over de chat, sms, What’s App of via Facebook. Ze hebben meteen die klik, die vonk, een echte binding met iemand, om er ver-volgens achter te komen dat het in echie toch niet allemaal zo leuk en gezellig is als via de digitale snelweg. Kennelijk komt er live meer bij kijken, maar wat is er dan zo belangrijk? ‘Ogen, lichaamstaal, maar vooral je zelf goed kennen en weten waar je grenzen liggen,’ zegt Life coach Ludmilla Skinner.

Samen met Glenn Weisz, voormalig ingenieur maar in het huidig leven trainer en consultant, geeft Ludmilla flirtworkshops specifiek gericht op vrouwen die graag succesvol willen zijn in het daten, willen leren over zichzelf en op zoek zijn naar een fijne partner. Op een zaterdag-ochtend meld ik me dan ook klokke 9.00 uur aan, want ik wil graag de fijne kneepjes van het flirt vak leren. Samen met vijf andere, voor mij onbekende dames ga ik een dag tegemoet zonder verwachtingen. Nou ja, behalve dat ik dan geloof dat ik als volleerd flirter aan het einde van de dag buiten sta natuurlijk!

We beginnen met een kleine voorstelronde, die meteen al afwijkt van het gewone. Geen: ik ben Ingrid, ik ben 34 jaar en ik ben journalist. We mogen in de voorstelronde aangeven hoe we willen dat de ander ons ziet. Daarna mogen we vijf minuten elkaar van top tot teen bekijken en schrijven we op een groen memoblaadje op hoe we denken dat de ander in elkaar zit. Dit blaadje wordt bewaard tot het einde van de cursus, en de kop is er af. Meteen daarna wordt de muziek ingezet, en iedereen wordt uitgenodigd om te gaan staan. Of we maar even Don’t worry, be happy uit volle borst mee willen zingen. Iedereen begint wat ongemakkelijk, schor te zingen, maar al snel is de schroom weg en wordt er uit volle borst meegebruld. He, dat is fijn, die gezonde spanning en het tikje angst die ik net nog voelde tijdens de voorstelronde, is verdwenen als sneeuw voor de zon. Dat is een goeie, denk ik, dat moet ik onthouden voor andere bijeenkomsten.
Na het voorstellen en het zingen wordt er met de groep opgeschreven wat de verwachtingen en uitdagingen van vandaag zijn. Zo wordt duidelijk wie waarvoor komt, en wordt er aan het einde van de dag gekeken of de verwachtingen waargemaakt zijn. Er wordt van alles genoemd. De ene cursist wil zich meer vrouwelijk voelen, de ander is op zoek naar de juiste match. Het positieve uit jezelf halen, hoe herken ik de juiste vrouw, hoe kan ik vooroordelen van anderen doorbreken, hoe leer ik mijn eigen communicatie kennen, het zijn allemaal dingen die genoemd worden en waar de aanwezige dames iets over willen leren. Ludmilla legt vervolgens uit hoe de dag is ingedeeld. De ochtend staat voor de inner game, hoe werkt het bij jezelf, en de middag staat voor de outer game, hoe communiceer je naar de ander.

Zoals gezegd beginnen we met de inner game. Ludmilla legt uit hoe fasen van een leerproces werken. Je begint onbewust incompetent, dan wordt je bewust incompetent, daarna bewust competent en uit-eindelijk raak je onbewust competent. Wat in deze cursus betekent dat je eerst niet weet dat je bepaalde dingen wel of niet doet tijdens het contact met een date of zoeken naar een partner, daarna raak je hier bewust van (hee, doe ik dit wel of niet?) hierna volgt de fase dat je bewust bezig bent met wat je hebt geleerd als het gaat om flirten en contact met de ander, en uiteindelijk pas je wat je hebt geleerd onbewust en automatisch goed toe. ‘Een hele mond vol, maar zo werkt eigenlijk alles wat we leren,’ aldus Ludmilla. Er wordt gesproken over belemmerende overtuigingen, en iedereen mag vervolgens in het werkboek opschrijven of zij zelf last hebben van een belemmerende overtuiging. Een voorbeeld: ik vind toch nooit de ware. Of: ik kan nooit een relatie langer volhouden dan een jaar. ‘Hiermee belemmeren we onszelf en blokkeren we positieve gedachten’, legt Ludmilla uit. Een heel belangrijk ding wat ik deze ochtend leer, is dat mensen woorden zoals ‘niet’, ‘nooit’, of ‘geen’ niet opslaan in onze hersenen. Dus als ik denk: ik wil geen chocolade eten, dan ren ik uiteindelijk naar de koelkast, want ik heb zo’n trek in chocolade gekregen dat ik daar alleen nog maar aan denk. Ik moet ook meteen denken aan een vriendin die laatst tegen me zei: ik wil absoluut geen partners meer met donkere krullen. Om vervolgens zevenmaal te daten met prachtige, donkergekrulde dames en heren. Zo, dat is nog eens een leermoment.

In de ochtend wordt er vooral gekeken naar jezelf als persoon, en hoe wijzelf eigenlijk toestaan dat mensen ons kwetsen omdat wij geen duidelijke grenzen aangeven. Ik leer waarover ik controle kan houden als het gaat om emoties en gevoel, en wat buiten mijn bereik ligt. Het is dus vooral belangrijk dat ikzelf weet hoe ik in elkaar zit, voordat ik contact kan maken of een fijne relatie kan beginnen met de ander. Het klinkt zo simpel, en toch sta ik er in het dagelijks leven weinig bij stil. Er worden voorbeelden over en weer gegeven. Lizette, een dame uit Amsterdam, geeft aan dat ze zo’n moeite had na een aantal dates om te bepalen waar ze zelf nu stond. Moest ze blijven bellen, of liet ze de ander gewoon gaan. ‘Ik kreeg er echt enorme gedachten diarree van’, lacht ze. ‘Ik kreeg van een vriendin de tip om in zo’n situatie letterlijk op te staan en hardop te zeggen: Ik laat je los, en ik zend je liefde. Ik vond het eerst een beetje zweverig, maar het hielp echt. Ik kon het loslaten, doordat ik fysiek afstand nam.’ Veel dames geven aan zich moeilijk open te kunnen stellen voor een nieuwe date of partner, omdat ze al zo vaak op hun bek zijn gegaan. ‘En toch doe je daar jezelf mee te kort’, geeft Glenn aan, ‘want door jezelf te blokkeren tijdens een volgende date, kan het zomaar zijn dat die persoon die misschien echt je ware liefde is, niet te zien krijgt wie jij werkelijk bent. En dan gaat misschien die relatie aan je neus voorbij. Het is een proces, en heus niet makkelijk, maar als jij goed aangeeft wat je wel en niet wilt in een eerste date, of vervolgens een relatie, en je houdt je aan je eigen grenzen en afspraken met jezelf, dan ga je ook niet meer zo snel op je bek.’
Er wordt gesproken over onafhankelijkheid, en hoe cursisten dit ver-talen naar zichzelf. ‘Vaak wordt er gesproken over co-dependence, wat zoveel betekent als je eigen welzijn ophangen aan een ander,’ legt Glenn uit. ‘Maar waar we eigenlijk naar op zoek moeten zijn in een relatie is inter-dependence. Het is een combinatie van het leuke van wat je samen hebt, en samen doet, maar je wordt niet alleen maar afhankelijk van de ander. Je houdt ook je eigen onafhankelijk-heid, je doet ook nog je eigen ding in de relatie. En dat wordt best vaak vergeten.’
Na een intensieve morgen van theorie en het leren over jezelf, wordt er in de middag vooral gefocust op de outer game. Het leuke daarvan is dat er tal van oefeningen worden gegeven. Het begint met de uitleg maar ook in zakelijke relaties’, aldus Ludmilla. Duidelijk wordt gemaakt dat er een onderscheid is tussen het gedrag van bevestiging zoeken, bevestiging geven en bevestiging houden. ‘Door iemand vaak en veel te pleasen, verlies je jezelf. Terwijl als je bevestiging geeft, enthousiast reageert of juist lacht of de ander een compliment maakt tijdens bijvoorbeeld een eerste date, je veel meer bereikt’, benadrukt Ludmilla. ‘Natuurlijk is het in het begin misschien niet makkelijk en komt het  wat geforceerd over,’ vult Glenn aan, ‘maar oefen gewoon net zolang tot dat je het onder de knie hebt.’ ‘En heel belangrijk,’ zegt Ludmilla, ‘geef jezelf de ruimte om fouten te maken. Leg de lat niet meteen enorm hoog. Probeer eerst eens wat dingen uit bij iemand waarvan je zelf denkt: ach, als zij nee zegt, dan ben ik zelf niet zo gechoqueerd. En als je het gevoel hebt dat je het onder de knie hebt, stap dan pas af op iemand met wie je echt graag wilt daten.’

En dan volgen de echt praktische oefeningen. Ludmilla geeft voor de groep een aantal tips weg hoe je het beste kunt gaan zitten, hoe je jezelf een houding kunt geven. Welke aanraking bij de ander leidt tot verder contact, of juist niet. Glenn laat vervolgens aan de dames zien wat oogcontact met iemand doet, en hoe je iemand heel close kan benaderen zonder meteen ongemakkelijk in de privéruimte van een ander te stappen. Er wordt veel gegiecheld tijdens de oefeningen, want inderdaad, het is ongemakkelijk als iemand je op een kleine meter afstand in de ogen staart. Probeer dan nog maar eens een leuk en  spannend verhaal te houden over wat je hebt gedaan die dag! ‘Als je bewuster bezig bent met alle kleine dingen die bij communicatie of een eerste ontmoeting komen kijken, dan kun je met veel kleine gebaren je voordeel doen’, besluit Glenn.

Het ultieme verleiden

Verleiding is het nieuwe genot. Maar is het nog mogelijk om verleid te worden in de huidige maatschappij? We kunnen 24/7 alles bestellen wat we willen. Van seks tot eten, van geluk tot het grote hebben. Hoe komen we terug naar de basis van het ultieme verleiden?

‘We moeten weer terug naar de basis: rust!’

Het is heel herkenbaar. We laten ons verleiden tot een zonde. We gaan net even iets te ver met die leuke vrouw terwijl we al een relatie thuis hebben. We kopen die fantastische schoenen ook al hebben we al twintig paar in de kast staan. We boeken die mooie vakantie op een creditcard, want geld hebben we niet. In het verleden is er ergens een knop om gegaan, je hebt jezelf laten gaan, toestemming gegeven om aan een ondeugd toe te geven of er aan ten onder te gaan. Je hebt de JA-schakel omgezet, en je hebt je laten verlei-den! Het is als het oeroude snoepen van de verboden vrucht. Maar hoe ziet die verboden vrucht er uit, en wat maakt haar zo interessant? Hoe herken je de verleiding als die voor je neus staat? Verleiding is voor iedereen anders. Maar waar de een kippenvel van krijgt, dat laat de ander koud. Toch zijn er drie hoofdvormen in verleiding te onderscheiden: smaakzin, het materiële en de charismatische verleiding.

Smakelijk eten

Smaakzin is niets anders dan eet- en drinklust. We kennen allemaal de potentie verhogende werking van oesters, maar bij ons dames blijkt honig vanwege het hoge Borium gehalte het aanwezige oestrogeen te optimaliseren. Met andere woorden, door honing te eten wordt onze vrouwelijkheid gestimuleerd. Truffels blijken geslachtsdrift opwekkend en paling geeft door het aanwezige fosfor een prikkelend effect op de genitale zone. Daarnaast blijkt foliumzuur in asperges te zorgen voor een hoger histamine niveau, de stof die ook zorgt dat we een orgasme krijgen. Wie graag een avondje een ander wil verleiden, doet er dus goed aan om vooraf een van deze producten tot zich te nemen, of met haar nieuwe vlam uit eten te gaan. Vergeet dan ook het toetje niet, want de stoffen anandamide en femylethylamine in chocolade zorgen voor het gevoel van geluk, opwinding en euforie. En die gevoelens zijn weer lustopwekkend. Van de meeste middelen is nog niet honderd procent bewezen dat het effect heeft, maar het is zeker het proberen waard tijdens deze zwoele zomermaanden.

Het grote hebben

Bij materiële verleiding draait het meer om verleidt worden tot iets. Het gaat om de roes van het verleid worden. Het hebben, het kopen. De shopaholics onder ons weten wat we bedoelen. Spullen die tegen je praten. ‘Koop me, door mij word je mooier’, of ‘als je deze tas/jas/schoenen hebt, word je pas echt serieus genomen’. Het geeft ons dames een andere status. Je voelt je voor heel even mooi of belangrijk. De uitdrukking: ‘Je bent het waard’, is ook iets waar we mee om de oren worden geslagen. En zo voelen we het ook. Waarom zouden we onszelf geen cadeautje geven, of even aardig zijn voor onszelf? Maar ondertussen zijn we al weer vlug op die aankoop uitgekeken en hechten we er geen waarde meer aan. Met als gevolg dat we opnieuw willen kopen. Willen scoren. Het grote hebben is begonnen.

Femmes Fatales

Charismatische verleiding draait allemaal om tast en emotie. Die ene zachte aanraking, een blik in het oneindige en het gevoel dat je aandacht van die ene speciale dame krijgt, de vrouw waar je al maanden over zwij-melt. In deze categorie vallen de femmes fatales, de ultieme verleidsters en het intellectuele verbonden zijn. Ook seks, lust en verliefdheid kunnen we scharen onder de charismatische verleiding. Maar hoe komt het nu dat sommige vrouwen zo speciaal zijn? En wat is het unieke recept van de ultieme verleiding? De uitkomst is onder andere te vinden in het wetenschappelijk onderzoek van Robert Cialdini. Hij heeft de kunst van het verleiden teruggebracht naar zes basisprincipes die op de drie vormen van verleiding toepasbaar zijn.

De zes basisprincipes

Een van de eerste principes is wederkerigheid. Ik vind jou leuk, en jij mij. Mensen doen graag iets aardigs voor elkaar, ook omdat we ons sociaal verplicht voelen. Dus als ik iemand leuk vind die lief tegen me doet en me mooie cadeautjes geeft, dan word ik als het ware verleid om lief terug te doen. Het tweede principe is verplichting. Als jij gewaardeerd wordt en vrouwen vinden jou vaak aardig, dan word je verleid om aan dit beeld te voldoen. Je verplicht jezelf er bijna toe, want wie wil er nu niet aardig gevonden worden? Het derde principe is de sociale bewijskracht: hoe kijken vrouwen tegen verleiding aan? Geeft het aanzien? Als veel vrouwen iets verleidelijk vinden, dan is de kans groot dat jij dat ook vindt. Als veel vrouwen in gezelschap op een bepaalde manier reageren, dan is de kans groot dat jij ook zo reageert in gezelschap.
Sympathie is het vierde principe. Is de vrouw die je leuk vindt, aardig? En als het om een product gaat, heeft het product dan een aardige of mooie uitstraling? De kans is groot dat je verleid wordt door mensen of producten die je mooi en aardig vindt. Op zich klinkt dit heel logisch, je wordt sneller verleid door iemand die je mooi vindt, dan door iemand die je lelijk vindt. We zoeken dan ook vaak de overeenkomsten tussen de vrouwen die we aantrekkelijk vinden en onszelf.
Het vijfde principe is autoriteit. Staat iemand of iets ergens voor, heb je vertrouwen in die vrouw of dat product? Als iemand een autoriteit is op een bepaald gebied, dan kan deze persoon jou sneller verleiden. Dit is ook de reden dat grote merken in reclames kiezen voor bekende mensen om hun producten aan te prijzen. We vinden die aardige bekende actrices of muzikanten sneller geloofwaardig, en dus worden we sneller verleid tot het kopen van iets.
Het laatste principe is schaarste. En dat is heel simpel, want we verlangen allemaal nog steeds naar dingen die zeldzaam, duur of verboden zijn.

Terug naar de basis

Als we afgaan op deze principes zal het binnen onze individualistische consumptiemaatschappij steeds moeilijker zijn om de ultieme verleiding te beleven. We kunnen namelijk zeven dagen in de week, vierentwintig uur per dag alles bestellen wat we willen. En op een gegeven moment door-zien we toch wel alle gebakken lucht? Kunnen we nog wel verleid worden of verleiden als alles kan en mag? Gelukkig kunnen we hier volmondig ja op antwoorden. Maar dan moeten we er wel iets voor doen. Als je namelijk niet geeft om wat een ander van je denkt, alleen vluchtige contacten hebt en kwantiteit boven kwaliteit stelt, is er geen tijd om te voelen waarvan je nog echt geniet. We moeten dus voor de ultieme verleiding terug naar de basis. Rust! Het waarderen van je medemens, schaarste en vakmanschap dienen we terug te brengen tot een nostalgisch niveau. Ga terug naar je oergevoel.
Neem dus gerust vakantie, wees eens lief voor alle mensen om je heen, en voor je partner in het bijzonder, en zorg voor een liefdevolle omgeving. Wees ondeugend! En voel wat dit met je doet. Alleen dan is verleiding het ultieme genot.

Meer informatie over de basisprincipes van verleiding, of lezen hoe je het beste ‘nee’ kunt zeggen tegen alle verleiding, is terug te vinden in het boek: De Zes Geheimen Van Het Overtuigen van Robert B. Cialdini.